حقوقدانان سکولار و روی دیگر قاعده تناسب جرم با مجازات

حقوقدانان سکولار! آیا می اندیشید!

امروز در کلاس" جرم شناسی"  در جریان بحث تعریف جرم در اسلام ، استاد گرامی نکته ظریفی در بحث فلسفه حقوق را برای ما آشکار کرد که به واقع  حتی خود او هم از طرح آن به وجد آمده بود.

نکته ای که اگرچه در متون دینی آشناست ولی طرح آن در فلسفه حقوق و به طور خاص مبانی حقوق جزا و جرم شناسی، پیام دیگری برای اهل فن دارد.پیامی که دین باوران را مزید ایمان و کفرمسلکان را مبهوت و درمانده خواهد کرد، چون نمرود در مقابل استدلال ابراهیم( قَالَ إِبْرَاهِیمُ فَإِنَّ اللّهَ یَأْتِی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِهَا مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ َ                                           )                                                                         سوای اصل مطلب آنچه بر اهمیت مسئله می افزاید، اوج خودسانسوری و غربت و بی توجهی اندیشمندان غربی و مقلدین آنها نسبت به این موضوع مهم و مبنایی است.(گفتنی است به اذعان بسیاری از اندیشمندان مسلمان و چنانکه استاد مزبور هم که خود برنده کتاب سال بوده و در کار خود بسیار خبره و آشنا به متون غربی  رشته خود است، بر آن تأکید می کرد، اندیشمندان علوم انسانی غربی و از جمله در حقوق به شدت از ورود در  مباحث فلسفی و مبنایی گریزانند!! به شخصه بارها این نکته را از استاد ازغدی هم شنیدم)

نکته مزبور، در واقع به شکل سوالی است در حقوق جزا و جرم شناسی که  بالاخص منکران معاد را درمانده و متحیر می کند.

و آن اینکه قاعده ای عقلی و منطقی ای است در حقوق که همواره نصب العین حقوقدانان جزا و جرم شناسی است و آن اصل" لزوم تناسب جرم با مجازات" است.در محافل علمی حقوق جزا همواره در این باره بحث می شود که چه کنیم مجازات ها تا جای ممکن به  قدر همان جرم و متناسب با آن شود تا مبادا مجازاتی ،شدیدتر از جرم ارتکابی باشد و در نتیجه به مجرمان جفایی صورت گیرد.اما این قاعده روی دیگری هم دارد که به شدت مغفول واقع شده و آن سوالی است به این شکل که :حال اگر فردی مرتکب جرایم بزرگ و فجیع و گسترده ای شود که هیچ" مجازات دنیوی" را یارای تناسب با آن نباشد، آن وقت تکلیف قاعده "لزوم تناسب جرم با مجازات" چه می شود؟! کدام ترفند حقوقی  شما(مخاطب آن حقوقدانان لائیک) می تواند عدالت  را در مورد چنین شخصی جاری کند؟! آیا می توانیم بگوییم چاره ای نیست و اینان هر کاری کرده باشند، نهایتا مکافاتی بیشتر از یکبار اعدام نخواهند داشت! با این حساب باید گفت: چه جهان شگفتی! خوشا به حال هیتلرها و یزیدها و صدام ها! خوشا به حال شارون ها و حجاج ها و محمدرضا شاه ها!

اینجاست که اگر حقوقدانان مزبور به اندازه سحره فرعون انصاف و معرفت و صداقت داشته باشند، به تفاوت حقوق تقلبی غربی و حقوق حقه دینی  پی می برند. به خاک خواهند افتاد و سجده خواهند کرد.